Sığamadık yeryüzü sofrasına. Kibir denizinde boğulmuşuz da haberimiz yok. Değirmenimiz susmuş, unumuz bitmiş. Fırınlarımızda kararmış, kalplerimiz gibi.

 "Seni bekleyen Kapılar var. Şu küçücük diye tabir ettikleri ama uçsuz bucaksız olan Dünya’nın her yerinde.

Buenos Aires’te sarıya, Kahire’de yeşile, Marakeş’te maviye, Tokyo’da siyah beyaza, Katmandu’da kırmızıya boyamışlar. Mumbai’da açık bırakmışlar…  Tabi girmek isteyene hepsi açık. Görmek hissetmek, kafayı kaldırıp keşfetmek için. Aldığın nefesi daha değerli kılmak, tüm merdivenleri çıktıktan sonra dönüp baktığında ‘yaptım be’ diyebilmek için. Dünyayı yüzünde saklayamadığın bir tebessümle hatırlayabilmek için…

Biz de bir kapı açtık size. Paylaşalım keşfedelim, hayata keyif almak için geldiğimizi unutmayalım diye." 

Yazının devamı: https://www.otuzbeslik.com/yazilar/la-puerta-dunyaya-acilan-kapi

La Puerta. Bornova / İzmir

Ekmek hepimize yetmiyor, kitap da öyle ama keder, alabildiği kadar...

‪daha kaç köyden sürülsün insan‬
‪adam oluncaya dek?‬
‪daha kaç derya dolaşsın martı‬
‪bulsam diye bir tünek?‬
‪daha kaç toptan atılsın gülle‬
‪harp toptan kalkıncaya dek?‬
‪cevabı, dostum, rüzgârda bunun‬
‪cevabı esen rüzgârda.

Birilerinin öldüğü bir yerde güvenli yaşamanın yolları vardır ama adalet fikrinin öldüğü yerde huzurla yaşamak imkânlı değildir.

Sana en uzak taş...

Yol sensin dedi. Yol sensin, yetinme! Yoksa sen bir kaybedensin. İçindeki merdiveni bir tek sen çıkabilirsin. Her seferinde bir basamak… “ Peki yarın?” diye sordu... Öyle bir sordu ki cevap bekler bir hali yoktu. Saç diplerimden sırtıma, ayak parmaklarımın ucuna kadar sanki bir kartalın tüyü gezindi. Hipnozdan çıkmış gibiydim… Yutkundum. Ellerim uyandı hafif. Öylece ne kadar kaldım bilmiyorum. Müziği duymaya başladım. James’den “Tomorrow” çalıyordu.

Her yer kırmızıydı… Nar kırmızısı… Kırmızının böyle bir tonu olabilir mi? Oluyor işte… Mucize!

Umutsuzluk nedeniyle korkup kaçma. Umut umutsuzluğun ötesindedir. Aş, yürü, geç onu. Karanlık geçidin ötesinde ışık bulacaksın.

"Benim böyle şeylere pek aklım ermez gardaş, ama bu gapitalizimin çok şerefsiz bi şey olduğu besbelli"

Saraylar saltanatlar çöker 
kan susar birgün 
zulüm biter. 
menekşelerde açılır üstümüzde 
leylaklarda güler. 
bugünlerden geriye, 
bir yarına gidenler kalır 
bir de yarınlar için direnenler... 

Yol sizi nereye götürüyorsa oraya gitmeyin, yol olmayan yerden gidin ki; iz bırakın. 

Bir orman gibi azalıyor, bir yaprak dinginliği gibi yaşayarak geçen zaman...