Kuş uçmaz, kervan geçmez bir yerdesin.
Su olsan kimse içmez,
Ölür de susundan
Yol olsan kimse geçmez,
Sarp kayalara uğratır da yolunu
Elin adamı ne anlar senden

Babamın hastalığının ilerlediği ve yatağa bağımlı olmaya başladığı günlerde, daha çok, hayat ve ölüm üzerine konuşuyorduk. İşin doğrusu, bu bahisleri özellikle ben açmaya gayret ediyordum. Yakında kaybedeceğimi bildiğim bir insandan, şimdiye kadar edindiği deneyimler ve tespitlerle ilgili bir “yaşam tüyosu” almaya çalışıyordum aslında. Bunca yıldan sonra, paylaşmak istediği bir şeyler olmalıydı, değil mi? Hayata, dünyaya ve yapacaklarıma dair bir şeyler, öneriler, birkaç ipucu belki.

“Baba, “hayatın nasıl geçti” diye sorsalar sana, ne söylerdin mesela, nasıl anlatırdın yaşadıklarını, geçen ömrünü?” diye sormuştum bir gün.

“Gece yarısı, ıssız bir tarladan, tek başıma geçmiş gibiyim oğlum” demişti.

Yollara Atılan Taşlar Bahane - Ercan Kesal

İsimlerimiz dahil her şeyi geri de bıraktığımızda..

İşte sadece o zaman, sadece orada gerçekten eşit olacağız..

• Hayat o kadar kısa ki, birisinden nefret ederek vakit harcama.
• Kimse ama kimse, kendini çok ciddiye almamalı!
• Kredi kartlarını her ay düzenli öde.
• Her tartışmayı kazanmak zorunda değilsin. Bazen kabul et, gitsin.
• Birisinin omzunda ağlamak, yalnız ağlamaktan daha iyi gelir.
• İlk maaşından itibaren, emeklilik için para biriktirmeye başla.
• Konu çikolata olunca, direnmek gereksizdir. :)
• Geçmişinle barış ki, geleceğini zehir etmesin.
• Çocuklarının seni ağlarken görmesinde sorun yok.
• Hayatını, başkalarının hayatıyla ile kıyaslama. Hangi koşullardan geçerek buraya geldiklerini bilemezsin.
• Eğer ilişkinin bilinmemesini istiyorsan, o ilişki içinde olmamalısın.
• Mutlu bir çocukluk yaşamak için hiç bir zaman geç değil. Yeniden çocukluğunı yaşamak tamamen sana bağlı ve kimse de karışamaz!
• Hayatta neye tutku duyuyorsan peşinden gitmeli ve bu yolda ‘hayır’ı bir cevap olarak kabul etmemelisin.
• Güzel mumlarını yak, güzel çarşaflarını ser, çeyizindeki yemek takımını kullan. Özel günleri bekleme, bugün gayet de özel!
• Mor giymek için daha da yaşlanmayı bekleme, eksantrik olmanın tam sırası!
• Çok kötü olaylardan sonra şöyle düşün: “5 yıl sonra bu olayın bir önemi olacak mı?”
• Herkesi ve her yapılanı bağışla.
• Başkalarının, senin hakkında ne düşündüğünden sana ne!
• Ne demişler; zaman her şeyin ilacı! Zaman ver.
• Durum ne kadar iyi ya da kötü olursa olsun, değişecek.
• Hasta olduğunda işin sana bakmayacak, arkadaşların bakacak. Bağlarını koparma, dostlarına zaman ayır.
• Çocuğunun, tek bir bebeklik dönemi var, değerini bil, unutulmaz kıl.
• er gün mutlaka dışarı çık, mucizeler her yerde!
• Hayatı çok fazla sorgulama, harekete geç ve gerekeni şimdi yap.
• En iyi şeyler henüz gerçekleşmeyenler, umudunu kaybetme.
• Ne yapacağını bilemediğinde derin bir nefes al, iyi gelecektir.

Güç iştir çünkü bir tarihi insan gibi yaşamak 
Bir hayatı insan gibi tamamlamak güç iştir 
Birazdan akşam olacak sevgilim 
Bütün heybetiyle akşam olacak 

Travma insan hayatının her alanında her yaşına nüfuz eden bir olgu. Kurbanları sadece askerler, taciz ve suistimal kurbanlarından ibaret değil.

Bir çok insan travmatize olmuştur. Travma, oluşumu ve sonuçları açısından geniş çaplıdır. Bilinç altımızın derinliklerinde saklanır. Bir işaret fişeği ile harekete geçer.

Ah be Üzeyir abi “Şimdi burada olsaydın ne güzel susardık seninle, etrafta boş konuşan onca hıyar ama ölüp gidiyor yanında susabildiğimiz adamlar” keşke birisi böyle bir şiir yazsaydı.

Dinlerin ve ölümden sonra yaşamla ilgili iddiaların dünyanın en uzun süredir devam eden sahtekarlık hikayesi olduğuna inanıyorum. Bunların bir amacı var; dini liderlere rahat bir yaşam sunuyor ve insanların ölüm korkularını hafifletiyorlar. Ama bir bedeli de oluyor; çocuksulaşıyoruz, doğal düzeni görmemiz engelleniyor.

Hatıralar, aslında sandığımızdan çok daha kurgusal. Zaman zaman hayal gücümüzün yarattığı nesneler ve kişiler kadar.

Sanki siyah, simsiyah taşlar içinde
Siyah, simsiyah kovuklarda yaşadık biz,
Sanki hiç görmedik birbirimizi,
Sanki hiç tanışmadık!

"Ben geçip gitmek isterdim hayattan, o iz bırakmak için uğraşırdı. O tadına doyum olmaz bir şiirdi, ben taslak halinde bir roman... "