Derinlere kök salmış bir ağacı yerinden etmek, en iyi kadim dostu olan topraktan ayırmak...
Bir yavrunun annesinden koparılırcasına.
Sahip olduğumuz coğrafya kadarız, ne bir eksik ne bir fazla...

Ağaç görmüş, yakmışlar 
Kanat görmüş, kırmışlar 
Şimdi de düşmüşler insan izine 
Nerede insan, 
nerede ışık, vurmuşlar…

“Ruhumuzun özgürlüğünü kendimiz için ayırmamız ve aksini yapmayı açıkça doğru gördüğümüz ender durumların dışında, ödünç vermememiz gerekir. Şunu ya da bunu sevebiliriz; fakat kendimizin dışında hiçbir şeye evlilik bağlarıyla bağlanmaya hakkımız yoktur.”

Olmak istediğin yerde, olmak istediğinle beraber... Ne bir eksik ne bir fazla..

“Uyumsuzluğa doğru yürü/ Sade vatandaş iyi yurttaş/
Ve millî meselelerin kompetanı/ Bana doğru ilerle/
Burası harikalar diyarı”

İşte sürpriz buydu var oluşun kimyasında
Havadar daralmaların ruha etkisi kanlı ve canlı
Ben en uzak hayvana yerleştim
Asalaklığımın gövdesi büyüsün içimdeki benlikte
Sen buna dehşetli ve etik bakışlarla yuvarlan
Hiç tanışmıyoruz diyelim ve
Sözlerimizi büyütelim hacim hesaplarının inceliğiyle..

Zamanın yavaş veya hızlı aktığını ancak doğru orantı kurduğumuz olaylarla anlayabiliriz. Fakat ışık için bu söylenemez. O zamandan hep önde gider.

Ta ki çok hızlı bir şekilde seyahat ederseniz veya yer çekimi dünyadan daha güçlü olan bir başka gezegene yerleşirseniz, zaman ve ışık sizin için diğer insanlara göre daha yavaş akmaya başlar.

Kıymetli olan zaman mıdır? yoksa ışık mı?

Işık zamandan daha yavaş ilerlediği gün evrenin dengesi belki değişebilir. Bilim insanlarına göre bu bir teori. Konumuzun bununla ne ilgisi mi var?

Kaçırmamamız gereken zaman ve hissetmemiz gereken bir gün doğumu ve gün batımı ışığı var. Kapalı duvarlar ardından çık ve en iyi zamanı en iyi ışıkla buluştur.

Ormana her girdiğinizde ormanın bilincinden, ormandaki tüm canlılardan izin isteyin. Çünkü bizler iradeli varlıklar olarak bu dengede kaosa sebep olabiliriz. Bunun için izin istemek, doğayla bütünleşmenin ve doğaya – dolayısıyla kendinize – saygı duyduğunuzun niyetidir. Niyet, ruhsal olarak bir yola girmeden önce kapıyı açan temel anahtardır. İzin almaktan kastım şu, ormandan aldıklarınıza karşılık (bitki, çiçek vs.) ormana bir tohum ekin ya da bir bitki dikin. Bir şeyler alacaksanız bir şeyler vermeniz gerektiğini unutmamak önemlidir. Çünkü bu doğanın ve evrenin denge yasasının bir tezahürü ve gerekliliğidir.

“Dünyayı sonuna kadar ödemek… Çalışarak, kitapların, türlü insanların. Doğanın macerasına katılarak, yoksul, acı çekerek ödemek. Ama dünyayı sonuna kadar ödemek. İliklerine kadar bütün yoğunluğuyla ödemek. Kırk yıllık yolda yaprak kımıldasa, yüreğinin başında duyarak, dünyanın acısına, sevincine katılarak ödemek.”

İnsan, aklının ermeye başladığı çağdan itibaren sürekli özler. İnsanları, yerleri, kokuları, renkleri, zamanları, ses ve müzikleri özler. Her özleyiş insanın duyduğu fiziksel eksikliğin ruhundaki acı karşılığıdır.