Veda bir başlayıştır. O sadece biten bir yolculuğun son durağını göstermez, onun asıl işaret ettiği yer, yeni bir maceranın, bir başlangıcın yoludur.

Yaz akşamlarının insana yaşadığını hissettiren bir tadı var hakikaten de. Büyülü ve ölümsüz olmamaya içerleten bir tat. "Acaba daha böyle kaç yaz görürüm, ayaklarımı böyle gece serinine salıp, ağırlaşan havada asılı kalan yaz kokularını daha kaç kez solurum acaba?" dedirten cinsten.

İnsan, aklının ermeye başladığı çağdan itibaren sürekli özler. İnsanları, yerleri, kokuları, renkleri, zamanları, ses ve müzikleri özler. Her özleyiş insanın duyduğu fiziksel eksikliğin ruhundaki acı karşılığıdır.