Bizi yok eden hayatlar var hayatta, bir de bizi büyüten acılar. Eksilen küllerin yerine yenisini koyamadığımız bu ahir ömürde hergün biraz daha eksiliyoruz. Büyüyen kaygılarımızda cabası.

İyi ki doğdun Nâzım

Kılıcı kalem, sevdası kalem, inancı kalem,
Şose boyunda bir devrim,
Bursa'da mahpus.
Adın yasak, kelimelerin tutsak
Varsın vatan haini sen gibi olsun evlat
Aşk'ı senden, sevdayı senden öğrenen nice kullar var
Sana hasret bir buruk edebiyat...

Şunu esas olarak kabul etmeliyiz ki insanların hemen ekserisi yalnız kendilerini düşünürler. Dünyadaki bütün felaketlerin, uygunsuzlukların, bayağıların sebebi işte bu her şeyden evvel kendini düşünmek illetidir. İlk bakışta insana bir kurnazlık ve akıllık gibi görünen bu hal hakikatte aptallıktır. Çünkü dünyada bir insanın başka bir insanın yardım ve alakasına muhtaç olmadan yaşaması mümkün olamayacağına, hatta en kötü hayvanlarda bile birbirlerine yardım hissi mevcut bulunduğuna göre, sadece kendini düşünmek ve başkalarının da böyle yapmasını istemek kendi kendisinin kuyusunu kazmaktır. İnsan başkalarına yardım ettiği, başkalarını sevdiği kadar yükselir. Dünyada hayatın bir tek manası varsa o da sevmektir. Hatta mukabele edilmesini bile beklemeden sadece sevmek…

Sabahattin Ali / Mektuplar

Bugün hava güzel
Bilinçdışı gökbilimde bile 
Sen, sıcak kazıbilim, geleceğini
Anladım.
İlk'tin.

Bilirim, hele bir düşmeye gör hasretin halisine, 
hele bir de tam okka dört yüz dirhemse yürek, 
yolu yok, Don Kişot'um benim, yolu yok,
Yel değirmenleri ile dövüşülecek...

Sana olan heyecanım fütursuzca aklıma gark eylediyse, bundandır yalın ayak dolaşan çocukların sokaklarındaki ani öpüşlerim.

 “Cehennem, acı çektiğimiz yer değildir; acı çektiğimizi kimsenin duymadığı yerdir.." 

Bunca ölüm, acı, hayal kırıklıklarının sona ermesi için zamanın mühürlenmesi mi gerekti? 
Yakınlarınızın bazen yakın olmadıklarınızın da mutsuzluklarına ortak olabilsek, yerinden çıkmış mıhı yeniden çaksak…
En azından gayret etsek ya...

“sev beni, alış bana
kimse ürkütemez bağlandığımız güzelliğin utkusunu
sev beni, bir dağ gölgesi kadar sev
çünkü biraz sonra umut başlar her günkü, başlar“

Aşk iki kişilik bir örgütlenme hali.