Zihnimiz sadece bir şeyleri anlamlandırmaya çalışıyor. Mesela, bazen dünya çok güzel, değil mi?
Bir arkadaşın kahkahaları... Yeni doğmuş bir bebeğin parmağınızı kavraması.
Hayat da aynı zamanda kırılgan, Gözünü kırptığın anda gidebilir, hemencecik.
Korku karşısında zihinlerimiz, bir anlam ifade etmese bile travmamızı bir hikayeye dönüştürür.
Öyleyse aklınız neden size dünyanın kötü olduğunu söylesin? Çünkü kötü, korkunuzun doğru olduğu anlamına gelir. Kötülük, vazgeçebileceğiniz anlamına gelir.
Ama hepimizin kahraman olma kapasitesine sahip olduğumuza inanmak... Dünya ne kadar kötü görünürse görünsün... Bu daha zor... Çünkü bu, en kötüsü olduğunda... Ayağa kalkmayı seçebileceğimiz anlamına gelir. Yardım etmeyi seçebilir.
Ve bütün gün çevremizdeki insanlar bunu yapar.
Öyleyse dünya karanlık mı? Elbette.
Bir arkadaşın kahkahaları... Yeni doğmuş bir bebeğin parmağınızı kavraması.
Hayat da aynı zamanda kırılgan, Gözünü kırptığın anda gidebilir, hemencecik.
Korku karşısında zihinlerimiz, bir anlam ifade etmese bile travmamızı bir hikayeye dönüştürür.
Öyleyse aklınız neden size dünyanın kötü olduğunu söylesin? Çünkü kötü, korkunuzun doğru olduğu anlamına gelir. Kötülük, vazgeçebileceğiniz anlamına gelir.
Ama hepimizin kahraman olma kapasitesine sahip olduğumuza inanmak... Dünya ne kadar kötü görünürse görünsün... Bu daha zor... Çünkü bu, en kötüsü olduğunda... Ayağa kalkmayı seçebileceğimiz anlamına gelir. Yardım etmeyi seçebilir.
Ve bütün gün çevremizdeki insanlar bunu yapar.
Öyleyse dünya karanlık mı? Elbette.
