Gökyüzünden bize der ki, durmasın kavgamın çarkı
Sen ağlama anacığım, çoğalırız türkü türkü
Başı dimdik yürüyordu, ölümüne gülüyordu
Halkım unutmasın beni, mutlak gelirim diyordu
Ankara adı kara, bu yara başka yara
On yedi yaşındaydı,  kıyılır mı Erdal’a

Sizlerden istediğim bunu böyle bilmeniz, daha iyi kavramaya çaba göstermenizdir. Zavallı ve çaresiz biriymiş gibi ardımdan ağlamanız beni yaralar. Bu konuda ne kadar güçlü, ne kadar cesur olursanız, beni o kadar mutlu edersiniz.

Hepinize özgür ve mutlu yaşam dilerim.
Devrimci selamlar
Oğlunuz Erdal...