Gülümse, sev, yaşa, ağla, sendele, kendi yaralarını deneyimle. Evet evet deneyimle! İyiyi gördüğün kadar, kötüyü de deneyimle. Bul dengeni. Hala nefes alabiliyorsun unutma. Bak şu an bir tane daha aldın. Hakkını ver her bir nefesin. Ancak anını değerli kılabildiğinde zemin hazırlayacaksın geleceğe ve ancak o anın değeri geçmişini, keşkelerini iyikilere dönüştürecek.

İyi senin için her ne ifade ediyorsa en derinlerinde olsun.

Bir ağaç gibisin. Savaşçı bir ağaç. Huzur için savaşan, belki de her yere köklerini savurmaya çalışıp büyüyememiş bir ağaç. Köklerini öyle doğru sal ki yeryüzüne, filizlerin, meyvelerin sana huzurun tadını hissettirsin. Çabalıyorsun, uğraşıyorsun birçok şey uğruna. Peki gerçekten “tam” olarak kendini veriyor musun o uğraştıklarına? Her şey hakkında fikrin olmak zorunda değil, bir ağacın kökleri uzanır mı ki her yere? Ne yapıyorsan “tam” yap, “öz” yap ki, filizlerin yeşersin, meyvelerin sana huzur versin.

İşte o zaman savaş yerini barışa, iç barışa bırakacak.