Müjdeledim suyun kalbinden kendimi
avucuma sığdırdığım gövdem
asûde bir aynayla yüzleşirken
Ey gizemli vakit!..
bir manolya açıldı zihnimde birden
toprak eskiyen sesinden konuştu bir ağacın
-öyleyse ben bir ağaçtım eskiden-
tanrı’nın gözleri serindi
çek dedim ucundan kanımın
aynılaşalım
