Güç iştir çünkü bir tarihi insan gibi yaşamak 
Bir hayatı insan gibi tamamlamak güç iştir 
Birazdan akşam olacak sevgilim 
Bütün heybetiyle akşam olacak 

Travma insan hayatının her alanında her yaşına nüfuz eden bir olgu. Kurbanları sadece askerler, taciz ve suistimal kurbanlarından ibaret değil.

Bir çok insan travmatize olmuştur. Travma, oluşumu ve sonuçları açısından geniş çaplıdır. Bilinç altımızın derinliklerinde saklanır. Bir işaret fişeği ile harekete geçer.

Ah be Üzeyir abi “Şimdi burada olsaydın ne güzel susardık seninle, etrafta boş konuşan onca hıyar ama ölüp gidiyor yanında susabildiğimiz adamlar” keşke birisi böyle bir şiir yazsaydı.

Dinlerin ve ölümden sonra yaşamla ilgili iddiaların dünyanın en uzun süredir devam eden sahtekarlık hikayesi olduğuna inanıyorum. Bunların bir amacı var; dini liderlere rahat bir yaşam sunuyor ve insanların ölüm korkularını hafifletiyorlar. Ama bir bedeli de oluyor; çocuksulaşıyoruz, doğal düzeni görmemiz engelleniyor.

Hatıralar, aslında sandığımızdan çok daha kurgusal. Zaman zaman hayal gücümüzün yarattığı nesneler ve kişiler kadar.

Sanki siyah, simsiyah taşlar içinde
Siyah, simsiyah kovuklarda yaşadık biz,
Sanki hiç görmedik birbirimizi,
Sanki hiç tanışmadık!

"Ben geçip gitmek isterdim hayattan, o iz bırakmak için uğraşırdı. O tadına doyum olmaz bir şiirdi, ben taslak halinde bir roman... " 

“Yollar dümdüz, kentler arasındaki mesafeler uzun. Gökyüzü yeryüzüne yeni bir teklifte bulunuyor.”

Olağanüstü dönemlerin yargısal kararlarını, salt hukukun biçimsel kurallarıyla ölçüp tartamazsınız. Çünkü terazinin bir kefesine siyasal nedenler yerleşmiştir. Ağırlıklar, ölçüler değişmiştir.

Uğur Mumcu

"Ben kadınım, ben erkeğim" değil, "Ben insanım diyebilmeliyiz. İnsan diyebildiğimiz zaman güzel oluyoruz. Güzelleşiyoruz.