"Dünya dertleri zehir, şarap da panzehir".

Özlüyor işte insan ,
Özlüyor...!
Arkasından baktıklarını.
Bir rüzgârla ,
Ömürleri dağılan güzel insanları...
Bir bakmışsın yalnızsın,
Bir başına bir yoldasın.
Ve özlüyorsun;
Gitmek zorunda olanları,
Özlemekle yetiniyorsun.

Giresun'un İçinde

Hayat ölümden beter olduğunda, cinayet hobiye dönüşür.

İnsan olmaktan yorulur bazen insan. Hayat yorar, aşk yorar, yalnızlık yorar, kalabalık yorar, gelen yorar, giden yorar... Sana sunulan hiçbir şeye alışma bu yüzden. Terk edenler yorar... Daha az güvenmeye, daha az sevmeye ve daha az inanmaya tecrübe diyorlar. Ama bu tecrübe değil, tecrübeyi doğru kullanamamaktır. Daha az güvenmek, güven sorunu yaratır. Gerektiği kadar güvenmelisin. Daha az sevmek yalnızlığı getirir. Hak ettiği kadar sevmelisin. Daha az inanmak inancını zedeler. Neye ne kadar inanman gerek, onu bilmelisin.

İnsanlar terk edilerek terk etmeyi, aldanarak aldatmayı öğreniyorlar. Oysa terk edilen sadakati, aldatılan dürüstlüğü öğrenmelidir. Hayatın getirdiği sevinç ve mutlulukları nasıl kabul ediyorsak, onun sunacağı kederleri de aynı olgunlukla kabul etmeliyiz. Bu dünya bir imtihan dünyası. Kaderimize yazılan her keder, dayanma, sabretme ve inanma gücümüzü sınar. Yıkılmış, aldanmış, incinmiş, kırılmış olabilirsin. Umutların tükenmiş de olabilir. Bu kaderindir. Kader seni sürekli dener. Cevabını bilmediğini sandığın bir soru gibi gelir. Oysa Rabb'in o sorunun cevabını çoktan vermiştir. Ve onun senin durumundakilere verdiği en iyi cevap gece-gündüz ilişkisidir. Geceyi ve gündüzü düşün şimdi. Ve şunu: Her yeni gün, bitmiş bir gecenin ardından başlar ve şahitlik ettiğimiz bitişler, göremediğimiz nelerin başlangıcıdır kim bilir...

"Birini ya da bir şeyi sevmek, değer vermek, onu her şeyiyle sevmek demektir çoğu zaman. Ne olduğunu, ne olacağını, sınırlarını bilip, hatalarıyla, eksiklikleriyle, yanlışlarıyla ve sebep olduğu üzüntülerle kabul etmek demektir. Hiç kıvırmasak mı? Kıvırmadan söyleyelim evet, gerçekten sevmek bir tür çaresizliktir. Bir şeyi gerçekten çok seviyorsan başka çaren yoktur da ondan seviyorsundur."

"Bir coğrafyanın kimliğini, tarihinde neyin tekerrür ettiği belirler. Ne zaman ki bu ülkede tarih, tekerrür eden patlamalardan ibaret olmaz, belki o zaman başka hikayeler yazılır..."

H.Günday

Huysuz bir ilkokul çocuğu, kurşun kalemi bir defa ortadan ikiye böler, çat diye ayırır, kolaydır ilk başta bölünmek kalem için tabi. Ama önemli olan sonrasıdır, çocuk kırdığı parçaları da kırmak ister, iş gittikçe zorlaşır, kalemi kırmak imkansız hale gelir. Kırıldıkça zorlaşır, kırıldığı yerden sağlamlaşır bazı şeyler. İnsan gibi, kalp gibi, güven gibi.

Özgür Bacaksız / Mutsuz Çocuklar Ülkesi

Aynı tanrıya inanan insanların farklı mezhepler kurup birbirlerini öldürmesini ilginç bulmayanlar, ateistlere aklını kullanmalarını söylüyor.

Yaşamın yazıyla, yalnızlığın ölümle iç içe geçtiği bir dünyadayız.

yine de kötü bir kış geçirmedik sanıyorum
altın düştü örneğin
karlar beyaz yağdı, direndi uzun zaman
geleceğin sevgisi bir aklık olarak başladı
sevgilim senin ellerin bir keçi sever kadar taze
sevgilim kolera yavaşladı
üstelik birkaç kez de aya gidildi
gelindi bile

T. Uyar

Diyeceğim herkes herkese bir kazık atıyor, sonra kendi canı şu kadarcık yandı mı veryansın ediyor, basıyor yaygarayı. Hepimiz birbirimize bir kazık atarsak nasıl düzelir bu işler? Ben derim ki karşılıklı olarak saygılı olalım haklarımıza…

Yüz Numaralı Adam

Sallana Sallana

Sallana sallana tu çû ser avê 
Yıkamış esbâbı daye ber tavê 
Bir öpücük istedim xêra dê û bavê 
Yabancı değilem pismamê te me 
Dibêjî nabêjî cîranê/heyranê te me 

Sallana sallana tu ji wir de hatî
Aşkın ateşi keçê dilê min ketî
Söz vermiştin dilber çima nehatî
Yabancı değilim pismamê te me
Dibêjî nabêji cîranê\heyranê te me

Çok sevdiler beni.
Çok sevdim ben de onları.
Kimse bir şey yapmadı bunun için.
Buradayız, o kadar.
Burada olmak yeterli.
Yaşıyorum, yaşıyoruz...

Anarşist diye bir şey yoktur. İflah olmaz, yiğit yufka yürekli haydutlar vardır o kadar.

Hakikatin yerine hakiki olmayanı koymak ne kadar da zordu.
Zor ama bir o kadar da zevkliydi.
Bir kez hakikat hudutlarını aştığında, akıl zehir gibi işlenmeye başlıyor, kelimeler tuhaf bir kudret ediniyordu.

Ben bu topraklara yeni yasalar yayacağım.
Buharlaşmış şarapları geri getireceğim kızıl bir yağmur olarak...

Sizin alınız al inandım
Morunuz mor inandım
Tanrınız büyük amenna
Şiiriniz adam akıllı şiir
Dumanı da caba
Ama sizin adınız ne
Benim dengemi bozmayınız

İnsan insanlığını nereden belli eder? İyiliğinden, yürek temizliğinden, alın aklığından... İnsanın insanlığını nereden anlarsınız? Özen gösterdiği ayrıntılardan... İnsan; tekir kedilerden, Dostoyevski'den, paltosu olmayan çocuktan, incir gölgesindeki berberden söz ediyorsa eğer, has insandır. 

Taylan Ö.

Yıllardır kendini bulutlarda saklayan illegal bir yağmurum.
Bir yağsam, pahalıya mal olacağım.

Didem Madak

Olmayacağı varmış olmamış. Olacağı vardıysa kesin olurdu. Ne oldu ki, ne olacak. Olsun. Olacak olan zaten istesen de istemesen de olacaktır. İşte ben de olamıyorum. Nasıl oluyor diye sorarsan onu da bilmiyorum. Bilsem bile olacak olanın önüne geçmezdim, çünkü olduran ben değilim, ben olduranın oldurduğuyum.

Yalnızlığına kaç, dostum!
Seni büyük adamların gürültüsünden sersemlemiş,
küçüklerin iğneleriyle de delik deşik olmuş görüyorum.
Seninle nasıl susulacağını pek iyi bilir orman ve kaya.
O sevdiğin ağaca benze yine sen, o geniş dallıya:
sessiz ve dinlercesine sarkar o, denizin üstüne.
Yalnızlığın bittiği yerde, pazar yeri başlar; pazar yerinin başladığı yerdeyse,
büyük oyuncuların gürültüsü ve ağılı sineklerin vızıltısı başlar.
Dünyada en iyi şeyler dahi, göstereni olmazsa, değersizdirler:
Bu göstericilere "büyük adam "der halk.
Halk pek anlamaz büyükten, yani: yaratıcılıktan.
Ama büyük şeylerin bütün göstericilerinden ve oyuncularından hoşlanır.
Yeni değerler yaratanların çevresinde döner dünya: -görünmeden döner.
Oysa oyuncuların çevresinde döner halk ve şan :" dünyanın gidişi" böyledir.
Ruh vardır oyuncuda, ama ruhun vicdanı pek yoktur.
O hep, en çok inandırdığı şeye inanır, - kendine inandırdığı.
Yarın buna inanır, öbürgün başkasına. Keskin gözleri vardır halk gibi, ve değişken huyları.
Devirmek, -onca kanıtlamaktır bu. Çıldırtmak, -onca kandırmaktır bu.
Ve onca kan, bütün kanıtların en iyisidir.
Ancak duyarlı kulaklara sızan gerçeğe, yalan ve hiç der o.
Gerçek, dünyada büyük gürültü koparan tanrılara inanır o ancak!
Gösterişli soytarılarla doludur pazar yeri, - ve halk övünür büyük adamları ile!
Bunlar onlara göre, anın efendileridirler. Fakat an onu sıkıştırır, o da seni sıkıştırır.
Ve senden "evet" ya da "hayır" ister.
Yazık, "...yana olma" ile "...karşı olma" arasına mı koymak istiyorsun iskemleni?
Bu dediği dedik, bu sıkıcı kişileri kıskanma, ey gerçek tutkunu!
Dediği dedik kişinin koluna hiçbir zaman asılmamıştır gerçek.
Bu apansız kişiler yüzünden, güvenliğine dön; kişiyi ancak pazar yerinde bastırır; Evet mi hayır mı?
Ağır duyuşludur bütün derin kaynaklar;
derinliklerine düşenin ne olduğunu anlamak için uzun süre beklemeleri gerekir.
Pazar yerinden ve şandan uzakta yer alır büyük olan herşey;
hep pazar yerinden ve şandan uzakta barınmıştır yeni değerler yaratanlar.
Yalnızlığına kaç dostum; görüyorum ki her yerini ağılı sinekler sokmuş.
Sert ve sağlam bir havanın estiği yere kaç!
Yalnızlığına kaç! Sen küçük ve acınacak kişilere pek yakın yaşadın.
Onların göze görünmez öçlerinden kaç! Onlar sana karşı öçten başka bir şey değildirler.
Artık el kaldırma onlara! Sayısızdır onlar, hem senin yazgın sinek kovmak değil ki.
Sayısızdır küçük ve acınacak kişiler, nice mağrur yapıların yıkımı olmuştur yağmur damlaları ve yabanıl otlar.
Sen taş değilsin, ama sayısız damlalar seni şimdiden oymuşlar.
Sayısız damlalardan yarılıp parçalanacaksın daha.
Görüyorum ki ağılı sinekler bitirmiş seni; görüyorum ki kan akıyor deşilmiş binbir yerinden;
ve gururun kızmak dahi istemiyor.
Senden kan isterler tam bir suçsuzluk içinde; kansız canları kana susamıştır,
ve sokarlar bundan ötürü, tam bir suçsuzluk içinde.
Ama sen, ey derin kişi, küçük yaraların acısını dahi pek derin duyarsın;
ve daha iyileşmeden, aynı ağılı kurt elinin üstünde yürümektedir.
Bu pisboğazları öldüremeyecek kadar gururlusun sen.
Ama sakın, onların bütün ağılı haksızlıklarına katlanmak senin alınyazın olmasın!
Onlar senin çevrende övgüleriyle dahi vızıldarlar; yılışıklıktır onların övgüsü.
Onlar senin derine ve kanına yakın olmak isterler.
Sana tanrı ya da şeytanmışsın gibi yaltaklanırlar;
senin önünde, sanki tanrı ya da şeytan karşısındaymış gibi sızlanırlar.
Neye yarar ki! Yaltaklananlar ve sızlanandırlar onlar, o kadar.
Ve sık sık sevimli görünürler sana. Fakat bu öteden beri korkakların kurnazlığıdır.
Evet, korkaklar kurnaz olurlar. Seni dar gönülleriyle çok düşünürler, hep kuşkulanırlar senden!
Çok düşünülen herşey, kuşkuyla düşünülür. Seni erdemlerin yüzünden cezalandırırlar.
Yürekten bağışladıkları ancak, yanlışlarındır.
Sen yumuşak ve doğru olduğun için, dersin ki: "suçsuzdur onlar küçük varlıkları içinde."
Fakat onların dar gönülleri düşünür: "suçludur bütün büyük varlıklar."
Sen onlara yumuşak davranırken dahi, kendilerini horgördüğünü sanırlar;
ve senin iyiliğini gizli kötülüklerle öderler.
Senin sessiz gururun onların beğenisine hep aykırıdır;
bir kez olsun hafiflik etmek alçakgönüllülüğünü gösterirsen, sevinirler.
Biz, bir kişide bulduğumuz şeyi, onda alevlendiririz de. Onun için sakın küçüklerden!
Senin önünde kendilerini küçük bulurlar ve alçaklıkları sana karşı bir görünmez öç içinde parıl parıl yanar.
Görmedin mi, sen yanlarına varınca sık sık nasıl sustuklarını, ve güçlerinin, sönen bir ateşin dumanı gibi, onlardan nasıl ayrıldığını? Evet dostum, komşularının tedirgin vicdanısın sen;
çünkü onlar senin dengin değildirler. Bunun için senden nefret ederler ve kanını emmeye can atarlar.
Senin komşuların hep ağılı sinekler olacaktır.; sende büyük olan,
-işte bu, onları daha bir ağılı, daha bir sineksi kılacaktır.
Yalnızlığına kaç dostum, -ve oraya, sert ve sağlam bir havanın estiği yere.
Senin yazgın sinek kovalamak değildir.

Vazgeçtim bu dünyadan tek ölüm paklar beni,
Değmez bu yangın yeri, avuç açmaya değmez.
Değil mi ki çiğnenmiş inancın en seçkini,
Değil mi ki yoksullar mutluluktan habersiz,
Değil mi ki ayaklar altında insan onuru