Ferhan : Ne var bu gülümseyişin altında?
Nilgün : Sen varsın.
Ferhan : Anlamadım?
Nilgün: Sen varsın dedim ya. Ya ben az önce evde oturuyordum, kendi kendime dedim ki çok şükür Ferhan var dedim. Çok şükür dedim.
Ferhan : Yani sırf bunu söylemek için mi geldin?
Nilgün : Değmez mi ?
Ferhan: Ne münasebet. Yanında başka bir mazeretin daha olsaydı, mesela manava da gidiyor olsaydın bu kadar değerli olmazdı.

Aşk, lunaparktaki tahta ata benzer. Hani jetonla çalışır ya böyle atarsın içine, bir ileri bir geri, bir ileri bir geri. Sanki bir yere gidiyormuşsun gibi bir his böyle, bir coşku. Ayakların yerden kesilir. Halbuki bir yere gittiğin yok. Tahta at çakılı oraya. Jeton bitince, rüya buraya kadar.