Öyleleri vardır ki, ufak tefek şeyler onları yaşatır da sert bir söz onları öldürür. Ben öyleyim işte. Sorun şu; yoksulluğun bendeki bazı özellikleri o derece keskinleşmiştir ki, bunlar benim başıma adeta dert açar, evet, ne çare böyle bu. Ama faydaları da vardır bunun. Bazı hallerde bunların bana yardımları dokunur.
Yoksul aydın zengin aydından çok daha kuvvetli görür. Yoksul her sözcüğü kuşkuyla dinler, attığı her adım onun düşünce ve duygularına böylece bir görev bir iş yüklemiş olur. Onun kulağı deliktir, duygusu ince; o tecrübelidir, ruhu yanık yaralarıyla doludur.
