12 Haziran 2014

Melankoli

İçinden geçenleri haykırdığın gün, yeryüzünün en üst tabakasına çıktığını düşünürsün.. Aslında içten içe çöküşün en başlangıcını yaşarsın..
Hergün ölürsün, daha çok ölmek istersin..bazen denersin, bazen bütün koşullar uygun iken bile ölemezsin..
Çıkış yönünü şişe diplerinde avunarak ararsın, sonra?
Sabah olur ve yeniden yaşadığın kısır döngüye yeniden başlarsın..
Ağlamak istersin, zira koşullar ağlamak için bile mümkün değildir..
Koşmak istersin, delicesine koşmak, ayak bileklerin kilitlenene kadar koşmak..

işte hepsi bu